Miracle Of Moon Dragons อภินิหาริย์มังกรจันทรา

               "ท่านพี่ อย่าตายนะ" จิตใจของข้าราวกับถูกแทงด้วยมีดที่มองไม่เห็น
               "เจ้าต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป หนี หนีไปให้ไกล" คำพูดที่ออกจากปากของบุคคลที่ข้าเหลือเป็นคนสุดท้ายของชีวิตไม่เป็นไปตามที่ข้าคาดหวัง
               "ไม่!! ท่านพี่ต้องไปกับข้า ข้าจะไม่หนีไปคนเดียวอย่างเด็ดขาด" ข้าจะไม่ยอมเสียบุคคลที่ข้ารักอีกต่อไปแล้ว เพราะหากสูญเสียครั้งนี้ชีวิตของข้าก็จะคงไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่อสิ่งใด
               "ข้า...ไปกับเจ้าไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ตะ..ต่อให้เจ้าใช้เวทย์รักษาให้ข้า มันก็ไม่มีประโยชน์ เจ้ารีบไปซะ ไปให้ไกลสุดขอบฟ้า หนีไป" น้ำเสียงของบุคคลที่ขึ้นว่า "พี่" ของข้ากำลังอ่อนแรงลง ราวกับว่าถ้าพูดไปมากกว่านี้ก็คงต้องสูญสิ้นลมหายใจ
                "มันต้องมีหนทางสิ ข้าจะพาท่านพี่ไปพบอาจารย์ของข้าให้ท่านรักษา ท่านพี่จะต้องหาย ข้าไม่มีวันที่จะทอดทิ้งท่านพี่ได้หรอกนะ ไหนเราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไงเล่า?" ข้าพูดรัวเร็วไม่พักหยุดหายใจเนื่องจากข้าต้องพูดให้จบสิ้นข้าไม่ยอมทิ้งพี่ของตัวเองได้หรอก
                "ขะ..ข้า..ขอโทษ พี่ขอโทษจริงๆ จงรับนี้ไปซะ แล้วหนีไป จงลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ให้หมดสิ้น เจ้าต้องรอด เจ้าจะ..ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อสืบทอดเจตจำนงค์แห่งมังกร"
                "ไม่นะ! เจตจำนงค์บ้าๆอะไรนั่นข้าไม่สนใจหรอก สิ่งที่ทำให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็คือ ท่านพี่นะ ข้าไม่เหลือใครอีกต่อไปแล้ว" ข้าตะโกนลั่น เพราะเจตจำนงค์นั่นทำให้ตระกูลของข้าต้องล่มสลายเหลือเพียงข้าและท่านพี่เท่านั้น
                "อะ..เอลิซา จะ..เจ้าต้องมีชีวิตรอดต่อไป พะ..พี่ระ..รักเจ้านะ เจ้าคือความหวังของทุกคน"น้ำเสียงที่ค่อยๆ แผ่วเบาลงจนหายไป ทำให้ข้าต้องตื่นตระหนก
                "ท่านพี่! ไม่จริง ท่านอย่าตายนะ ข้าไม่เหลือใครอีกแล้ว แล้วข้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไรกัน! ทำไมทุกคนที่ข้ารักต้องมาตายเพราะเจตจำนงค์บ้าๆนั่นด้วย ทำไมทุกคนต้องตายเพื่อข้าด้วย!!"